Is het importeren van een miljoen ton groene waterstof per jaar haalbaar in de Amsterdamse haven? Dat onderzoeken vijf partijen onder de naam H2Gate. Zij delen de visie dat naast lokale productie van waterstof ook import nodig is om aan de toekomstige vraag in Europa te voldoen.

Het initiatief ligt bij Port of Amsterdam en tankopslagbedrijf Evos. Zij willen de import en opslag van een miljoen ton groene waterstof per jaar mogelijk maken. Samen met Electriq Global, Hydrogenious en Hysilabs onderzoeken ze het komende half jaar de technische en commerciële haalbaarheid van het plan. Ook werken de partijen aan een blauwdruk voor een import-, opslag-, distributie- en handelshub, en schetsen ze een routekaart richting 2030.

Waterstofdragers

Om grote hoeveelheden te transporteren, moet waterstof sterk worden gecomprimeerd en gekoeld. In het H2Gate-project verkennen de vijf partners de mogelijkheden van verschillende waterstofdragers. Daaruit volgen later mogelijk studies en proefprojecten voor ontwerp en realisatie.

Zo werkt Electriq Fuel aan energieopslag in de vorm van een inert zout. Als je dit zout, samen met een katalysator, mengt met water levert elke zoutmolecuul vier waterstofmoleculen op. Kortom, het zout heeft een hoge energiedichtheid en kan tegen lagere kosten en met minder veiligheidsbeperkingen worden getransporteerd en opgeslagen dan gecomprimeerde of vloeibare waterstof.

Een al wat bekendere manier om ditzelfde te bereiken, is door waterstof op te slaan in een vloeistof, een liquid organic hydrogen carrier (LOHC). Het Duitse Hydrogenious gebruikt daarvoor het olieachtige dibenzyltolueen. Het bedrijf werkt nu aan een brandstofcel die waterstof rechtstreeks uit deze vloeistof kan halen. Het voordeel van een LOHC is dat deze past in de bestaande transportstromen van brandstoffen.

Ook het Franse Hysilabs werkt met een LOHC. In dit geval HydroSil, een vloeibaar derivaat van siliciumhydride. Het bedrijf heeft een contract getekend met Shell Gamechanger om haar technologie een boost te geven.

Rotterdam

Halverwege vorig jaar kwam Havenbedrijf Rotterdam al met een rapport over de import van waterstof. Daarin staat dat in 2050 de afhankelijkheid van energie-import in Noordwest-Europa kan oplopen tot zestig procent. Voor Nederland zelfs tot 75 procent. De haven van Rotterdam wil dé waterstofhub van Noordwest-Europa worden. Om die positie te bereiken is het volgens het rapport belangrijk vroegtijdig te investeren in gebruik en productie van waterstof, maar vooral ook in import en verhandeling.

En daar zijn diverse partijen dus volop mee bezig. Het Rotterdamse havenbedrijf onderzoekt bijvoorbeeld de haalbaarheid om groene waterstof uit IJsland te importeren. In Duitsland loopt onder de naam HySupply een haalbaarheidsstudie naar import van groene waterstof uit Australië. Inmiddels heeft het land al deals gesloten met Saoedi-Arabië en Canada. En België maakte vorig jaar een analyse van de import- en transportketen van waterstof uit landen als Chili, Oman, Australië en Marokko.

Foto: Port of Amsterdam / Ed Seeder