Nieuw model voor schatten kosten klimaatbeleid
Onderzoekers van de Universiteit Utrecht en het PBL presenteren een nieuw metamodel voor het schatten van de kosten voor het halen van de klimaatdoelen van het Parijsakkoord. De mondiale kosten liggen waarschijnlijk in de orde van twee tot vier procent van het gezamenlijk inkomen wereldwijd in de periode 2015 tot 2100.
De hoogte van de kosten hangt sterk af van sociaaleconomische ontwikkelingen en de kosten van technologieën om broeikasgasemissies terug te dringen. Het nieuwe model is bijzonder omdat het eerdere kostenschattingen in de literatuur samenvat in één transparant model.
Model
In het Parijsakkoord spraken wereldleiders af de mondiale temperatuurstijging te beperken tot ruim onder de twee graden Celsius. Of liever nog 1,5 graden. Om de kosten in te schatten van het behalen van dat doel is kennis nodig over sociaaleconomische ontwikkelingen, de kosten van het reduceren van broeikasgasemissies en het effect hiervan op klimaatverandering. Verschillende IPCC-rapporten en wetenschappelijke literatuur beschrijven deze relaties. De samenstellers van het metamodel maakten een eenvoudig en transparant klimaatmodel dat al deze relaties meeneemt. Dit klimaatmodel maakt zowel een kostenschatting mogelijk als inzicht geven in de onderliggende onzekerheid en de oorzaken hiervan.
Kostenschatting
De samenstellers van het model schatten de kosten op zo’n twee tot vier procent van het bruto mondiaal product. De onzekerheid van deze kostenschatting is echter groot. Voor een temperatuurstijging van maximaal 1,5 graden of twee graden Celsius kunnen de kosten drie keer zo groot of klein uitvallen.
De studie neemt de economische baten van vermeden schade door klimaatbeleid niet mee. Zowel de fysische onzekerheid als de sociaaleconomische onzekerheid draagt bij aan de grote onzekerheidsmarge in de kostenschatting. Voor minder ambitieuze klimaatdoelen (drie graden Celsius) bepalen fysische factoren, met name de relatie tussen broeikasgasemissies en temperatuurstijging, een belangrijk deel van deze onzekerheid.
Onzekerheid
Bij de ambitieuzere Parijsdoelen verklaren vooral sociaaleconomische factoren de onzekerheid. Het gaat hierbij om onzekerheid in de kosten van technologieën die broeikasgasemissies terugdringen, zoals de kosten van zonnecellen. Ook onzekerheden in sociaaleconomische ontwikkelingen spelen mee. Denk aan de groei van de wereldbevolking, economische groei en de ontwikkeling van levensstijl. De politiek zou dan ook in zijn keuzes steeds rekening moeten houden met de gevolgen voor het klimaat. Onder meer bij de inrichting van steden.
Verdere toepassing
Het nieuwe klimaatmodel ondersteunt beleidsmakers bij het inschatten van de kosten van klimaatmaatregelen en het prioriteren van onderzoek. Volgens de onderzoekers kunnen ze het model vrij gemakkelijk verder uitbreid. Bijvoorbeeld om ook de baten van klimaatbeleid en technologische ontwikkeling mee te nemen.
